Verzoening en Broederschap 8 Samenkomende deelgenoten

Het “Koninkrijk van God” is niet alleen een toekomstige politieke entiteit die zal opgericht worden op de aarde; de term verwijst ook naar alles waar God nu Koningschap over heeft. U kunt geen Koninkrijk hebben zonder een koning en zijn volk. Gods volk vormt Zijn Koninkrijk, hier en nu. Het is door braaf of gehoorzaam te luisteren naar wat God zegt en door het houden aan Zijn verbond, dat uit alle volken wij, naast het volk van Israël, de Joden, in staat zullen zijn om een speciale schat voor Jehovah te zijn. De hele aarde behoort Hem toe om uit te kiezen, en we moeten Gods keuze respecteren. Hij heeft de Joden gekozen als een speciale natie: een koninkrijk van priesters, een heilige natie, maar Hij biedt ook een plaats aan in Zijn Koninkrijk voor de andere schapen, net als wij.
Door toetreding tot het lichaam van Christus door de doop, zijn we net als Israël uitgeroepen als het Rijk Gods op aarde na hun ‘doop‘ in de dode Zee. (Exodus 19: 5,6)

Christus Pantocrator studie (Foto credit: Duckmarx)

Het leven in [het lichaam van] Christus nu, het Koninkrijk-leven nu [zoals de Heer erover spreekt  in Matteüs 5-7], het voor eeuwig te worden ervaren leven in de toekomst, manifestatie van het Koninkrijk van God op aarde … het is allemaal over het leven in een gemeenschap. Het gaat niet over een uitstekende isolatie nu, omdat het in de eeuwige toekomst ook niet daarover zal gaan.

Dit idee van de verlossing door het behoren tot een gemeenschap wordt gegeven door Paulus in Romeinen, waar hij spreekt over twee representatieve mannen – Christus en Adam. Zij waren, zoals de vroegere Christadelphians graag zeiden in de 19e eeuw, “federale hoofden”. Ze hadden leiding van een ‘federatie‘ van miljoenen nietige mensen die op een of andere manier “in” hen waren. Iedereen “in Adam” sterft; maar al die “in Christus” zijn worden door dat “In Christus zijn” levend gemaakt. Of als C.H. Dodd het in de 20e eeuw formuleerde:

“… De collectieve aard van het heil, gerealiseerd door Christus als onze vertegenwoordiger”. {C.H. Dodd, De brief van Paulus aan de Romeinen (London: Fontana, 1959) p. 93}

We moeten niet komen los te staan van onze broeders en zusters of isolatie zoeken van onze medegelovigen. Ook moeten wij ons niet gaan isoleren van andere gelovigen; we moeten proberen om met hen samen te zijn en met hen communiceren. In onze wereld is het nodige dat wij er voor zorgen dat er interactie kan plaats grijpen.

Denk aan Gad, Ruben en de halve stam van Manasse. Ze wilden niet over de Jordaan gaan en met hun broeders zijn; ze kozen er voor om in de goede weilanden ten oosten van Jordanië te wonen, want het was een goede vee land. Maar in latere teksten van de Schrift, werd elke verwijzing naar de steden waarin zij zich vestigden  (Dibon, Ataroth Hesbon etc.) gegeven als een plaats in handen van niet gelovigen of ‘heidenen’ (Numeri 32: 33-38); en het lijkt uit het 1ste boek van Kronieken 5 genealogieën dat ze weggingen naar Assyrië en assimileerden met de stammen aldaar.
Door te kiezen voor scheiding van Gods volk, dreven ze af met de wereld. En merk op hoe Gad om toestemming gevraagd had om woningen te bouwen ten oosten van Jordanië “voor ons vee en voor onze kinderen / kleintjes”, en God hen die toestemming gaf om dergelijke woningen “voor uw kinderkens, en voor uw vee” te bouwen (Numeri 32:16 , 24). Gad en co. zetten vee voor hun kinderen; God zette kinderen voor dat vee. En hoe vaak hebben we gezien dat dit zo waarheid werd dat diegenen die verkozen verder weg van de gemeenschap van hun broeders te leven ook verder afdreven naar de wereld, het vee (de materie) voor hun kinderen plaatsten, materialisme vóór het opvoeden van een Goddelijk zaad … En natuurlijk kunnen we op vele manieren ver gaan van onze broeders in andere dan geografische wegen af te stappen van hen; er kan al een afstand van hen zijn binnen in ons, dat net hetzelfde is.

Koinonos het Griekse woord dat de geliefde Paulus gebruikt betekent ‘deelgenoot’ zoals het met elkaar delen, het met elkaar in bezit nemen of houden zodanig dat het een gemeenschappelijk bezit wordt. Hij gebruikt het om te praten over de deelname van de volgelingen van Christus in een gemeenschap. Het houden van “fellowship” of van “Broederschap” moet het bereidwillig verzamelen zijn van ‘premievrije’ leden, waardoor iedereen kan delen in wat anderen hebben. Wat wordt gedeeld, ontvangen of gegeven wordt de gemeenschappelijke grond waardoor Koinonia echt wordt . Een staat van “in gemeenschap” zijn is dan ook onmogelijk zonder het actief delen in iets wat gemeen is in handen van de partijen. “Fellowship”of “Broederschap”  is dus nooit een op–papieren overeenkomst die niets in de praktijk betekent.

Koinonia of deelgenootschap creëert een ‘broederen band’ die vertrouwen bouwt en, in het Griekse denken, twee van de mensheid diepste angsten en onzekerheden overwint: verraden worden en schade oplopen. Het misbruik van “gemeenschap” om anderen te vernederen en uit te sluiten van is dan ook heel menselijk, en nooit bedoeld in het originele concept van koinonia.  Men kan geen compagnon hebben als men er niet mee bereid is io die samen horen, samen hun vreugde en pijn delen, en verenigd zijn door hun gemeenschappelijke ervaringen, belangen en doelen.

Internationaal Broederschapsteken van christenen en joden (Foto credit: Wikipedia)

Het houden van “Fellowship” of “Broedershap” is bereid zijn om de anderen te aanvaarden om een onderlinge band te vormen die elk individu hoogmoed, ijdelheid, en individualisme overtreft, en waarbij voldaan wordt aan het menselijke verlangen met broederschap, verbondenheid, en gezelschap. Deze betekenis van koinonia is goed voor het gemak waarmee het delen en vrijgevigheid in elkaar vloeien. In combinatie met de spirituele implicaties van koinonia, fellowship of broederlijke verbondenheid, biedt het een gezamenlijke deelname aan Gods genade en geeft dat gemeenschappelijke bezit van geestelijke waarden aan. Hoe meer men de rijkdom en verscheidenheid van de betekenis in het woord koinonia onderzoekt, hoe duidelijker het is dat het gemakkelijk is om een ​​lijn van “in gemeenschap” en “buiten de gemeenschap” tussen christelijke gelovigen te trekken. En ook, hoe duidelijker het is dat Paulus’ uitspraak dat we geroepen zijn om koinonia te hebben in en met Christus (1 Korintiërs 1: 9), in het bijzonder met zijn kruisiging lijden (Filippenzen 3:10), een oproep is naar een ideaal, dat alleen volledig zal worden gerealiseerd bij zijn wederkomst en onze deelname aan de koinonia van zijn opstanding (Filippenzen 3:10). Het is zoals hij zegt in 1 Korintiërs 1: 9 een “oproep” tot die koinonia.

“God, door wie u geroepen bent om één te zijn met zijn Zoon Jezus Christus, onze Heer, is trouw.” (1 Corinthiërs 1:9 NBV)“Ik wil Christus kennen en de kracht van zijn opstanding ervaren, ik wil delen in zijn lijden en aan hem gelijk worden in zijn dood,” (Filippenzen 3:10 NBV)

Moeder van de hoeren – 666years Slide9 (Photo credit: Wikipedia)

Het is duidelijk uit een blik rond de verscheidene christelijke gemeenschappen dat daarom Koinonia verwijst naar een ideaal. Het is nooit echt bereikt in totaliteit; om te spreken van ons wezen “in gemeenschap” is dus in het beste geval een beschrijving van hoe God genadig het lichaam van Zijn Zoon waarneemt in de huidige toestand van onze geloofsgemeenschap in het wereldgebeuren. Er is dus geen enkel punt in de veronderstelling dat alles binnen een groep mensen die door bepaalde theologische en praktische proposities “in gemeenschap” zijn werkelijk volledig in broederschap zouden zijn; dit is een mythe. Maar omdat men gelooft, dat zij binnen de groepen die beweren “fellowship” in zich te hebben, dat zij er erg hard aan houden om grenzen te stellen voor diegenen die buiten de groep staan, uit angst dat hun “fellowship” zou worden bezoedeld of gecompromitteerd worden. Hun angst voor besmetting van buiten af doet hun voorzichtig zijn voor al diegenen die van buiten af hun gemeenschap willen ‘binnen dringen’. Zij die van een andere geloofsgemeenschap komen worden daarom voorzichtig ,behoedzaam, benadert. Maar we kunnen nooit helemaal zeker zijn van wat er in hun hart om gata en wat zij werkelijk geloven. Alsook weten wij niet hoe veel morele mislukkingen er zijn in het menselijk leven van degenen binnen “onze” groep. En er zullen altijd mensen zijn die om welke reden ook slechts technische leden van de groep zijn, die er ook niet in zullen slagen bij te dragen aan de gemeenschap in die zin waarin koinonia vereist. Het lichaam van Christus, waarin koinonia wordt ervaren is in feite ondeelbaar. Dit is een belangrijke Paulse leerstelling. Het net waarin de vis van de mensheid zal opgevangen worden kan in feite niet worden gescheiden, zoals het kleed van Jezus bij de kruisiging ook ondeelbaar was. We hoeven daarom niet bang te zijn dat wij zijn lichaam zouden kunnen breken door fellowship praktijken. Het houden van broederschap is het houden van een onverbrekelijk iets.  Het is ondeelbaar. Alleen de menselijke denominaties kunnen breken en breken.

De joodse, vooral Farizeïsche, misverstanden van “fellowship” of “Broederschap” lijken te worden herhaald in vele exclusieve “fellowships” of geloofsgemeenschappen van vandaag. “In de joodse literatuur, nam koinonos de plaats van het Hebreeuwse Haber” (GV Jourdan, “Koinonia in 1 Kor. 10:16“, JBL 57 (1948) 111112). De Farizeeën spraken over hun omgang met elkaar als de haberim, dus markeerden zij zich zelf af van het “volk van het land” (Amme ha-ares) met wie de Here Jezus zichzelf dus zelf nadrukkelijk identificeerde. Paulus spreekt daarom van koinonia als zodanig te worden ervaren door ons allen op grond van het mens-zijn (Hebreeën 2:14), en als de grote kenmerk van het hele lichaam van Christus. De zeer exclusieve Qumran gemeenschap stijlde zichzelf zelf de koinonia op een soortgelijke manier waarop vele exclusieve christelijke groepen vandaag gemeenschap houden.

Paul’s nadruk is dat koinonia is in en met Christus. Het heeft altijd een collectief gevoel; de focus van onze koinonia is in een persoon, de here Jezus. Het verwijst niet naar een set van theologische stellingen, een “verklaring van het geloof“, als basis voor de koinonia. Handelingen 2:42 spreekt over de ervaring van koinonia in het breken van het brood, samen bidden, en onderricht van de apostelen van Christus. Maar dit zijn niet de enige aspecten van koinonia; en deze dingen zijn allemaal gecentreerd rond de persoon van Jezus.

“Ze bleven trouw aan het onderricht van de apostelen, vormden met elkaar een gemeenschap, braken het brood en wijdden zich aan het gebed.” (Handelingen 2:42 NBV)

+

Voorgaande artikelen:

Verzoening en Broederschap 1 Getrouwheid en vergoeding

Verzoening en Broederschap 2 Uit de eigen cocon stappen

Verzoening en Broederschap 3 Verenigen onder de Hoeksteen

Verzoening en Broederschap 4 Deelgenoten in Christus

Verzoening en Broederschap 5 Messias en hoeksteen

Verzoening en Broederschap 6 Geestelijk tabernakel

Verzoening en Broederschap 7 Eén zijn

Engelstalige versie / English version: Atonement And Fellowship 8/8

++

Vindt ook aanvullend:

1. Koninkrijk Gods
2. Israël en Gods koninkrijk hand in hand
3. Israel het Joodse volk en Christenen
4. Leden in het lichaam van Christus
5. De ecclesia als lichaam van Christus
6. Uitzicht op de toekomst
7. Vertrouwen, Geloof, Roepen en Toeschrijving aan Jehovah #8 Gebed #6 Communicatie en manifestatie
8. Vertrouwen, Geloof, Roepen en Toeschrijving aan Jehovah #17 Soorten van gebed
9. Verzamelen, bijeenkomen, samenkomen, vergaderen + Verzamelen of Bijeenkomen
10. Gezelschap in de kerkgemeenschap
11. De voordelen van een kleine gemeenschap of een huiskerk
12. Niet even bidden en weer terug de drukte in
13. Wat levert het mij op?
14. Bedenkingen: Gods eigen Volk
15. Vele kerken
16. Getuigen van Jehovah, Data en Waarheid
17. Bijbelonderzoekers, Bijbelstudents, Jehovah Getuigen, Russell en denominaties
18. Vijf olifanten in een porceleinkast

+++

Related articles

• Understanding the Deeper Things of God (theeyesoffaith.wordpress.com)
  In the Book of Genesis chapter one and verse one, under the inspiration of the Holy Ghost, Moses gives the very first mention of God in the Bible.He didn’t use the ancient Hebrew word “El” for God which is singular, nor did he use the word “Eloi” which has a more dual meaning.“Eloi” is the word for God that Jesus used from the cross when He cried, “Eloi, Eloi, lama sabachthani? which is, being interpreted, My God, my God, why hast thou forsaken me?” (Mark 15:34) referring to the Father and the Holy Ghost.

• Chapter 41-The Final Judgment (reformedontheweb.wordpress.com)
• The numerous designations of the day of the coming of Christ, and of his judgement of men, were pointed out in the preceding chapter. Among those peculiar to the judgement are “the day of judgement,” (2 Pet. 2:9); “the great day,” (Jude 6); “the great day of their wrath,” (Rev. 6:17); “the day of wrath and revelation of the righteous judgement of God,” (Rom. 2:5); and “the day when God shall judge the secrets of men by Jesus Christ.” Rom 2:16.
• “People who don’t know God and the way he works worry too much.” ~~Jesus (quotesthoughtsrandom.wordpress.com)
  It is easy to confuse God with what we know here about our fathers. God is God. God is completely perfect. God is good all the time. We must get that in our core.
• Pleasing God or Pleasing People? (fggam.org)
  Focus groups and lobbyists provide information about what people want and if a certain politician won’t give it to them another one will.  It is not uncommon for those running for office will change their “convictions” upon being elected.  However, those who study God’s Word notice that even in politics God rules in the kingdoms of men and allows and appoints those who are in these governmental positions.
• Be One Too: See(k) God’s Presence (jacobjuncker.wordpress.com)
  God had commanded him to take the people of God on the final leg of their journey to the land God had promised.
  +
  God’s glory shines brightly all around.  And, like Moses, we must not be afraid to see God’s presence; in fact, we must seek it out.  For seeing and seeking God’s presence will inspire us to continue the journey and that what saints do.Saints see God and that encounter inspires them to keep on seeking God as they grow in love with God and neighbor.Saints seek and see God.  Saints know that God is ever present if only we’d seek God out.

• Wednesday Worship: Our God is an Awesome God (butterflyprayers.wordpress.com) brings a video with nice pictures.
• What is the Kingdom of God like? (kingdom777.wordpress.com)
  God now has him on the road, searching for the lost.
  He said;
  “Truck driving is like life in a microcosm, you see people at their best, you see them at their worst.”He found that God is alive and well outside the walls of the church.  He had to adopt the attitude that the joy is the journey, not the destination.
• God Is For Us (desertroseinbloom.wordpress.com)
  Only then can we resist falling into the trap of fixing our eyes on what we see and what we can understand with our own limited human understanding and begin to rest in the assurance that all things are working together for good to those that love God.
• Proper 24/Ordinary 29, 2014 – 1 Thessalonians 1:1-3 (panoramicviews.wordpress.com)
  We need to be sure we take time to thank God for one another.Loving God, thank you for surrounding us with amazing people of faith.
• Nation turning its back on God (jdnews.com)

  We have ignored that the colonies were founded on the belief in a creator who guided and protected. Further, today’s populace has also forgotten, if it ever learned, that a believing, praying George Washington and his troops defeated a much superior British force. Following that, devout men created documents from which to guide this nation.

  Nonetheless, during our nation’s birth, when we claimed belief in God and asked for His guidance and protection that covenant sealed the “marriage” between our nation and God. Now, when people turn their back on God and chase after other gods, like in Isaiah and Jeremiah’s day, God considers them adulterers as well as idolaters.

• Thursday, August 1
  God expects us to desist from dead works and to study his Word, pray, and attend Christian meetings. And Christian family heads take the initiative in conducting family worship with the members of their own households. (1 Thess. 5:17; Heb. 10:24, 25)
• Saturday, November 16
  Like Noah and his family, we have much to do every day. We need to make a living and to take care of ourselves and our family. That can occupy a large portion of our time, energy, and resources. We also share in the ministry, prepare for and attend Christian meetings, and keep spiritually strong by personal study and family worship. Surely, keeping the weight we have to carry to a minimum, as well as avoiding taking on any unnecessary burden, is vital if we are to run the Christian race to the finish.
• Thursday, July 25
  A Bible student also needs to experience Jehovah’s goodness personally.
  +
  Consider also what can happen when we encourage the student to give priority to spiritual things by making time for weekly Bible study and preparing for and attending Christian meetings. Why, as he personally experiences Jehovah’s blessing on his efforts, his faith will grow stronger!